(အဆံုး)
ေသြးမစီးေတာ့တဲ့ ခႏၶာကိုယ္လိုပဲ
ရင္ထဲက စာသားေတြ အန္ခ်လို႕ မရေတာ့ဘူး
ဒီလက္ေတြ ေရးခ်နိုင္စြမ္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး
မ်က္လံုးေတြပိတ္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြ ျပာနွမ္းလာကုန္ျပီ
အေမွာင္ထုက ပိုျပီး ပိုျပီး အားေကာင္းလာျပီ
ရင္ထဲက စာသားေတြ အန္ခ်လို႕ မရေတာ့ဘူး
ဒီလက္ေတြ ေရးခ်နိုင္စြမ္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး
မ်က္လံုးေတြပိတ္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြ ျပာနွမ္းလာကုန္ျပီ
အေမွာင္ထုက ပိုျပီး ပိုျပီး အားေကာင္းလာျပီ
ေ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလင္းတန္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့တစ္ေန႕
ငါ့ေဘးနားမွာ ရွိမယ့္ လူေတြ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း သိခြင့္ရေတာ့မွာ
မဟုတ္ဘူး အဲ့ဒီေန႕ ေအးစက္ေနတဲ့ ငါ့လက္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္
ဆုတ္ကိုင္ထားေပးလိမ့္မယ္
တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက (အန္လ္)
No comments:
Post a Comment