လယ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႔ ျမည္းေလးတစ္ေကာင္ဟာ အကာအရံမရွိတဲ့ လယ္ထဲ
က ေရတြင္းထဲက်သြားတယ္။ ျမည္းေလးဟာ ေရတြင္းထဲကေန ေအာ္ျပီးေတာ့ သူ႔သခင္
ကိုေခၚတယ္။ လယ္သမားၾကီးဟာ ဘာလုပ္ရမလဲလို႔ေတြးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဒီျမည္း
ဟာ အိုလည္းအိုေနျပီ၊ ဆြဲတင္ေနလို႔မထူးဘူး၊ ေရတြင္းကလည္း မသံုးတာၾကာတဲ့ တြင္း
ေဟာင္းၾကီးမို႔ ဖို႔ပစ္တာေကာင္းတယ္လို႔ေတြးျပီး အေဖၚလယ္သမားေတြေခၚ္ ေျမၾကီးေတြ
ကိုတူးျပီးဖို႔ၾကတယ္။
ျမည္းကေလးဟာ သူ႔ကိုေျမဖို႔ေနျပီ ဆိုတာ သိေတာ့ ေၾကာက္ျပီး အသံကုန္ ေအာ္
တယ္။ ေနာက္မၾကာခင္မွာ ျမည္းေအာ္သံ တိတ္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ လယ္
သမားၾကီးဟာ ေရတြင္းထဲ ငံု႔ၾကည့္ေတာ့ သူအံ့ၾသသြားတယ္။ ေျမၾကီး တစ္ေကာ္စာ ဖို႔
လိုက္တိုင္း ျမည္းေလးဟာ ေျမၾကီးေတြကို ခါခ်လိုက္ျပီး ေျမၾကီးေပၚကို တစ္လွမ္းတက္
လိုက္တယ္။ လယ္သမားေတြက ေျမၾကီးဆက္ဖို႔တိုင္း ျမည္းေလးက ေျမၾကီးေတြကို ခါ
ခ်လိုက္ျပီး ေျမၾကီးေပၚ လွမ္းတက္လိုက္တယ္။ ေရတြင္းျပည့္ခါနီးေတာ့ ျမည္းေလးဟာ
ေရတြင္းေပၚခုန္တက္ျပီးေတာ့ အားရ၀မ္းသာခုန္ေပါက္ျပီး ေျပးေတာ့တယ္။
ကိုယ့္ဘ၀ အေျခအေနက ကိုယ့္ေက်ာေပၚကို ေျမေတြပံုမယ္။ ဒုကၡကေန လြတ္
ေအာင္လုပ္နည္းက ခါခ်ျပီးတစ္လွမ္းတက္ဖို႔ပဲ။ ဖို႔လိုက္တဲ့ေျမၾကီးဟာ ေက်ာေပၚမွာမေန
ဖို႔ပဲလိုတယ္။ ဖို႔သမွ် ေျမၾကီးဟာ ေျခေထာက္ေအာက္ကို ေလွခါးအျဖစ္ ေရာက္သြား ရ
မယ္။
( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက )
No comments:
Post a Comment