ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ လွ်ဳိဝွက္ခ်က္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ အေတြးတစ္ခြက္
ေမာ္ဒန္ သၾကားႏွစ္ဇြန္းခတ္လုိ႔
ဇိမ္ရွိရွိ ေသာက္သုံးခ်င္ေပမဲ့
ရည္ရြယ္ရာမဲ့တဲ့ ဘဝေျခလွမ္းေတြေအာက္က
သဲေသာင္ျပင္ထက္ ေလာင္ခ်မိသလုိ
အဓိပၸာယ္မဲ့လုိ႔ ပန္းတုိင္ပ်က္သုဥ္းေနဆဲ...။
ဒါဟာ...
ဘဝအတြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ
ေျခလွမ္းအစ အသက္မဝင္လွတဲ့ အျပဳံးနဲ႔
ဟန္လုပ္သရုပ္ေဖာ္တဲ့ တဒဂၤေတြမုိ႔
ျပီေတာ့လည္း ျပီသြားတာပဲ
ဘယ္သြားဘယ္လာ ေျခလွမ္းသာ ထင္က်န္ခဲ့
အရာမေရာက္တဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့
ေလလြင့္ငွက္တေကာင္လုိ ပန္းတုိင္ေပ်ာက္ဆုံးေနဆဲ...။
ေအာ္.. ခုေတာ့...
ဂ်စ္ပစီတေယာက္လုိ ေတေလတေယာက္လုိ
ဟုိ ကုတ္ျခစ္ ဒီ ကုတ္ျခစ္နဲ႔
ကဗ်ာ နံရံေတြလည္း ညစ္ပတ္လုိ႔
နံရံေပၚက ကဗ်ာေတြကုိ ငါ့ ကုိ ဟားတုိက္ၾကေတာ့
ကဗ်ာ အဖတ္ခံလုိက္တဲ့ ငါ... အခုေတာ့လည္း
ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတုိင္ ေပ်ာက္ဆုံးေနဆဲ..။
ေနပါဦး... ေနပါဦး..
ငါ့ အိပ္မက္ေတြကုိ ေျခက်င္းခတ္ခံလုိက္တဲ့
ငါ့ အေတြးအိမ္က ငါ့ စိတ္မုိက္ေတြကုိ ပယ္ရွားလုိ႔
ငါ ရည္ရြယ္ရာ လမ္းမေပၚတက္ခဲ့
ဘဝတစ္ခုရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုဆီကုိသာ
ငါ ေရာက္ရွိသြားတယ္ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့
ငါ့ ပန္းတုိင္ ငါ ကုိယ္တုိင္ ရွာမေတြ႔ေသးဘူး..။
ဒါေပမဲ့...
ဘဝကေပးခဲ့တဲ့ မ်ဳိသိပ္မႈေတြ က်င့္သားရခဲ့တာ
ႏွစ္ေတြေတာင္ ကုန္ဆုံးလုိ႔ ၾကာေညာင္းခဲ့ျပီ..
ၾကဳိးကုိင္ၾကိမ္မွ လိမၼာတက္တဲ့ ငါ့ အတြက္ေတာ့
လမ္းစဥ္ေဟာင္းအတုိင္း စာအုပ္ကုိ ေက်ာပုိးရင္း
ေခါင္းငုိက္စုိက္လုိ႔ စာၾကည့္ေနတုန္း ပန္းတုိင္ေပ်ာက္ေနတုန္းေပါ့..။
မညီမွ်တဲ့ လူေတြရဲ႕ အေတြးေခၚၾကား
ငါ...ေရွ႕က ကမၻာ့ေျမပုံၾကီးကုိ ပုံတူဆြဲဖုိ႔
ငါ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကဳိးစားခဲ့လဲ က်င့္သားရယုံလြဲလုိ႔
ငါနဲ႔ ကမၻာၾကီး နီးစပ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး
ဆူးနစ္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔ေနရတဲ့
ငါ့ ဝန္းက်င္ ငါ့ အသုိင္းဝုိင္းမွာ
လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာတက္ေအာင္
ငါ့ ပန္းတုိင္ မဟုတ္ေသာ္လည္း
ငါ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ေနအုန္းမယ္ ပန္းတုိင္ကုိ သြားေနအုန္းမယ္..။
အသက္ရူမေခ်ာင္တဲ့ ငါတုိ႔ကမၻာေျမမွာ
ငါးတေကာင္ရဖုိ႔အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ
ငါးစား တီမတူးပါနဲ႔
လူဆုိတာ ကုိယ့္ေသြး ကုိယ့္သား
ကုိယ့္ ပန္းတုိင္နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာ မဟုတ္လား...။
ငါဆြဲလက္စ ဖဲခ်ပ္ဟာ
ငါ့ ဘဝအတြက္ အာမခံ လက္ခံထားတဲ့အခါ
ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတုိင္နဲ႔ အမွန္တရားကလြဲရင္
ဘာနဲ႔မွ ကုသလုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး..
အဲဒီေလာက္ လွ်ဳိဝွက္တဲ့ ပန္းတုိင္...
ငါရွာေနတုန္း ရုန္းကန္ေနတုန္း ၾကဳိးစားေနတုန္ေပါ့...။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment