( ေတာင္းစုတစ္ခု)

(အူ၀ဲ) ဆုိျပီး
လူ႔ေလာက ေရာက္မွ
အေဖ ၊ အေမ ဟုသည္ မည္သူမည္၀ါမွန္းမသိ
ေႏြးေထြးမွုဆိုတာ
သူမ်ားေတြရဲ့ လက္ေပၚမွာတင္ ၾကီးျပင္းခဲ့တယ္ .. .။

ကိုယ္နွင့္ နည္းတူ ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္းမသိ
ပခံုးဖက္ ေပါင္းသင္းလာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေပၚ
ရင္းတြင္း ခံစားမွုကို ကိုယ္ခ်င္းစာနာမိတယ္... ။

အနာဂတ္ရဲ့ လမ္းေတြအေပၚ
သာယာလွပလာေစဖို႔
ပန္းကေလးေတြ မညွိဳႏြမ္းေအာင္
အျမဲတမ္း ပြင့္လန္းေအာင္
ဂရုဏစိတ္နွင့္ ရင္သား ေက်ာသားမခြဲ
ကူညီ ေထာက္ပံံ့ေပးၾကေသာ (ပရဟိတ) အသင္းအဖြဲ႔မ်ားနွင့္
ဆရာ ၊ ဆရာမ မ်ား ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား
ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ရင္ထဲ၀ယ္...........။


ငယ္ရြယ္စာသင္ခ်ိန္တိုင္း ...
ၾကားနားခဲ႔တဲ႔ (ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္ ဖူးတန္၀င္းလို႔ခ်ီ ေနျခည္မွာ ေရႊ၇ည္ေလာင္း ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း)

အမိနွင့္ အဖကို ေမွ်ာ္ကာ သိခြင့္ရခ်င္ပင္မဲ႔
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေတြ႔ခြင့္ရမယ္ဆိုတာမသိလို႔
အခ်ိန္ကုန္ခံကာ မေတာင္းတခ်င္ေတာ့ပါဘူး ....

သတၱ၀ါတစ္ခု ကံတစ္ခုဆိုတဲ႔အတိုင္း
လက္ရွိ လူ႔ဘံုမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ေသးရင္ေတာ့
အေ၀းတစ္ေနရာကေန ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္

ေရွ့ဆက္မဲ႔ အခ်ိန္ကာလေတြ အတြက္
အားသစ္ေမြးဖြားရင္း ...
အနာဂတ္မွာ ပန္းေလးေတြ
ပြင့္လန္းဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း .....
ေနာက္ဘ၀တည္းဟုေသာ္ အရပ္တြင္
အမိ / အဖ နွင့္ အတူ ဘ၀ၾကမ္းတမ္းတဲ႔ လမ္းေတြျဖစ္ေသာ္လည္း ..
ရွင္သန္ေနထိုင္ရပါေစသား......ဟု
ေတာင္းစု တစ္ခု ျပဳလိုက္ပါသည္... ။

2013 ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၊ (၁၂)ရက္
မူပိုင္ (လမင္း ) http://nllamin.blogspot.com/http://nllamin.blogspot.com/