ဖုထစ္ရြတ္တြ၊
ငွက္ဠင္းတသို ့
ပ်ဥ္းမငုတ္တို၊
သက္ႀကားအိုသည္
ကုန္းမိုထက္တြင္
တစ္ပင္တည္း။
ခြဆံုအေကြး၊
သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း
အေဖးတက္လွာ
အိုင္းအမာသို ့
က်ယ္စြာဟက္ပက္
ျခအိမ္ပ်က္။
ကုန္းမိုကမ္းပါး၊
ေျမပတ္ႀကားတြင္
စစ္သားခေမာက္၊
ပိန္ေျခာက္ေျခာက္လည္း
စစ္ေရာက္စခန္း လက္ျပညႊန္း။
ထိုပင္ငုတ္တို၊
ပ်ဥ္းမအိုသည္
စစ္ကိုလည္းႀကံဳ၊
ျခအံုလည္းျဖစ္
ဓါးထစ္လည္းခံ၊
ေနလွ်ံလည္းတိုက္
ေလျပင္းခိုက္လွ်က္၊
မငိုက္ဦးေခါင္း
ေန ့သစ္ေလာင္းေသာ္
ရြက္ေဟာင္းညွာေႀကြ၊
ရြက္သစ္ေဝ၍
ေလျပည္ထဲတြင္၊
ငယ္ရုပ္ဆင္သည္
အသင္ေယာကၤ်ားေကာင္းတကား။
ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္
No comments:
Post a Comment