လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကို အထူးေက်းဇူးတင္လ်က္ သိသမွ် တတ္သမွ်ကို တက္နုိင္သမွ် ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါမည္ မိမိၾကိဳက္နွစ္သက္ေသာ ပို႔စ္မ်ားကိုလည္း ကူးယူ၍ ျပန္လည္ကာ မွ်ေ၀နုိင္ပါသည္ လုိအပ္ခ်က္ေလးမ်ား ရွိပါက ျဖည့္စြက္နားလည္ေပးပါလို႔ ေျပာၾကားရင္း ေကာင္းေသာေန႔ေတြကို ပိုင္ဆိုင္နုိင္ပါေစသား (စာေရးသူ ပို႔စ္တင္သူတို႔၏ အားေဆးဟာ စာဖတ္သူတို႔၏ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳေသာ ကြန္မန္းစာသားမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။) (လမင္း)
ေစတနာ ေကာင္းရင္ ကံေကာင္းမည္ စိတ္ထားေကာင္းရင္ ကံလွမည္ ေမတၲာထားရင္ သင့္ဒီဘဝ ေပ်ာ္စရာပါ ဘာလိုေသးလဲ

♥ သူ႔ေဘးနားက ♥ (လက္ေတာ့ေလးျဖစ္ခ်င္တယ္)

မင္းနဲ႔အတူ ထိုင္ဖူးခဲ႔တဲ႔ ေန႔စြဲေလးေတြကိုသတိရတယ္...
ဘယ္သြားသြား ယူသြားတတ္တဲ႔..
မင္းေဘးနားက လက္ေတာ့ေလးျဖစ္ပါရေစ...။
မင္းအသံုးျပဳတိုင္း ေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္..
ဘယ္ေလာက္ပဲ နွိပ္နွိပ္ ကြ်န္သြားပါေစ.
မင္းေညာင္းလို႔ ရပ္တဲ႔အထိ (အနွိပ္ခံလိုက္မယ္)
မင္းလက္ေပၚမွာပဲ ပ်က္သြားနိုင္တဲ႔ လက္ေတာ့ေလး
ေဟာင္းသြားလို႔ မသံုးေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း..
လႊတ္ေတာ့ မပစ္လိုက္ပါနဲ႔...
မင္းနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာမွာ မွတ္မွတ္ရရ သိမ္းထားေပးပါ..
ရင္တြင္းျဖစ္ (ေလးစားလ်က္) လမင္း

Related Post

Menu

Sunday, February 19, 2012

မဟုတ္ရပါဘူး ဒကာမေလးရယ္ နဲ႔ မွားပါတယ္ ဦးပဥၨင္း ရယ္

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ေရြ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးအျပီးမွာ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ကို လူအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ဘုန္းႀကီး အေတာ္ မ်ားမ်ား ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ပါခဲ့တဲ့သူေတြေရာ၊ တကယ္ကံေဆာင္ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ၊ တကယ္ ကံေဆာင္တဲ့ အထဲမွာ မပါဘဲ နယ္စပ္ကေနတဆင့္
ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္တဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ အမ်ဳိးစံုေရာက္ရွိလာၾကတယ္။ အဲဒီ အထဲက ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရ ရွိမိတာေလးေတြ တခ်ိဳ႕ကုိ ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ တကယ္ကံေဆာင္ဘုန္းႀကီးလား၊ ကံမေဆာင္ဘုန္းႀကီးလား မသိတဲ့ ကိုယ္ေတာ္တပါးရဲ့ အေၾကာင္းကိုပါ။ ဒီဘုန္းႀကီးက စက္ရံုတခုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ျမန္မာမေလးတေယာက္နဲ႔ တယ္လီဖုနး္ထဲကေန ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနၾကတယ္။ လူခ်င္းေတာ့ မေတြ႕ ဖူးၾကဘူးေပါ့။
အဲဒီလိုနဲ႔ ၂ လ ေလာက္အၾကာမွာ စက္ရံုထဲကလူေတြက ေကာင္မေလးကိုေျပာၾကတယ္။
“ၾကည့္လည္းလုပ္ဦး နင့္ ကိုကို ဆိုတဲ့ သူက ဘုန္းႀကီးလို႔ သူမ်ားေတြ ေျပာေနၾကတယ္”ေပါ့။
အဲဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးကလည္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားျပီး ည ေရာက္တဲ့အခါ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ကိုကို ဆီကို ဖုန္းဆက္ျပီးေမးေတာ့တာပဲ။


“ကိုကို ကိုကို႔ကို သူမ်ားေတြကေျပာေနၾကတယ္၊ ကိုကိုကဘုန္းႀကီး ဆို ဟုတ္သလား ကိုကို”လို႔ ေမးလုိက္တဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ကိုကို
ျပန္ေျဖလိုက္တာကေတာ့ -
“မဟုတ္ရပါဘူး ဒကာမေလးရယ္” တဲ့ ။
ေနာက္ထပ္ ကိုယ္ေတာ္တပါးနဲ႔လည္း အြန္လိုင္းေပၚမွာ အမွတ္တရ ဆုံခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တရက္ အြန္လိုင္းတက္ ေနတုန္း က်ေနာ့္ရဲ့ ဂ်ီေတာ့ခ္ မွာ တေယာက္က အင္ဗိုက္လာလုပ္ထားတယ္။ သူ႔ နာမည္ ကို ဖတ္လိုက္ေတာ့“အျပာေရာင္ ရူးသြပ္သူေလး”လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ ေနာက္ တရက္မွာ အဲဒီ အျပာေရာင္ ရူးသြပ္သူေလး နဲ႔ က်ေနာ္ လိုင္းေပၚမွာေတြ႔ၾကပါတယ္။

သူက ဟိုင္း ဆိုေတာ့ ကိုယ္ကလည္း ဟိုင္းေပါ့။ သူက ျမန္မာလို စရိုက္တယ္။
“အေမရိကမွာ အဆင္ေျပရဲ့လား၊ မဲေဆာက္ကို ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား”တဲ့။
က်ေနာ္ကလည္း “အင္း လာပါမယ္” ေပါ့။

စကားေတြကလည္း ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ စာေရးျပီး ေျပာၾကေပါ့။ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း၊ သီခ်င္းအေၾကာင္း၊ အံမယ္ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥ တခ်ဳိ႕ေတာင္ နည္းနည္း ပါလုိက္ေသးတယ္။ အြန္လိုင္း ခ်က္တင္ တို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ ၄ ရက္ေလာက္ရွိလာတဲ့အခါ ကိုယ္က အီစီကလီ စလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး -
“ညီမေလးက ဘယ္ကလဲ၊ မဲေဆာက္ကပဲလား”လို႔ စာရိုက္ေမးလိုက္တဲ့အခါ ျပန္ရိုက္လာတဲ့စာက -
“ဒကာႀကီး ထက္ရာဇာ၊ ဦးပဥၨင္း ဦး—- ပါ၊ —— အဖြဲ႕ႀကီးကေလ၊ မွတ္မိရဲ႕မဟုတ္လား”လို႔ ျပန္ရိုက္လာတဲ့ စာကိုေတြ႕ရတဲ့ အခါ -
“မွားပါတယ္ ဦးပဥၨင္း ရယ္”လို႔သာ အသံမထြက္ဘဲ ေျပာလိုက္မိပါေတာ့တယ္။

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Comment ;

HTML Comment Box is loading comments...